Ik word altijd blij als ik met wetenschappers mag werken. Ze zijn (als het goed is) verliefd op hun vakgebied en hebben maar een klein zetje nodig om er enthousiast over uit te weiden, met twinkelende oogjes. Geen vraag over hun vakgebied is te gek. Vaak zijn ze bovendien breed geïnteresseerd en kun je dus een interessante discussie verwachten, met doordachte meningen.
Maar als je een groep wetenschappers bij elkaar brengt om de inhoud van een tentoonstelling voor kinderen te bedenken, heeft al die kennis en enthousiasme een keerzijde: ieder heeft zijn eigen focus en vindt dat zijn onderwerp van onderzoek absoluut in de tentoonstelling een plekje moet krijgen. Want welk kind wil nou niet meer ontdekken over het Hertzprung-Russel diagram? Of de ISM?
Onlangs werd ik gevraagd om mee te denken over een tentoonstelling die binnenkort gerealiseerd moet worden, waar, zoals je misschien geraden hebt, een grote groep wetenschappers aan bij zou dragen. Mijn missie was om de grote hoeveelheid informatie, onderwerpen en ideeën terug te brengen tot een behapbaar geheel. Bij een goede tentoonstelling is het zaak om vooral niet te veel informatie erin te willen proppen, hoe leuk de onderwerpen ook zijn. En dus moesten de darlings van meerdere wetenschappers om zeep worden geholpen.
Gelukkig was iedereen de kwaliteit van het uiteindelijke product hiermee alleen vooruit zou gaan. En we gaan ook nog op zoek naar creatieve manieren om meer informatie in verdiepende lagen in de tentoonstelling te bouwen, om zo sommige “darlings” toch nog een plaats te bieden…
Het Hertzprung-Russel diagram en ISM (interstellair medium) zijn trouwens beide termen uit de sterrenkunde.